Blog

Pasożyty wewnętrzne możemy podzielić na najczęściej występujące grupy:

PIERWOTNIAKI: Giardia intestinalis, Isospora spp., Cryptosporidium spp., Toxoplasma gondii, Neospora caninum, Hammondia spp., Leishmania infantum

NICIENIE: glisty psów i kotów (Toxocara canis, T. cati), włosogłówka (Trichuris vulpis), tęgoryjce (Uncinaria, Ancylostoma), nicień sercowy i podskórny (Dirofilaria immitis, D. repens)

TASIEMCE: bąblowiec wielojamowy (Echinococcus multilocularis), bąblowiec jednojamowy (Echinococcus granulosus), tasiemiec psi (Dipylidium caninum), tasiemce z rodzaju Taenia, Diphyllobothrium latum

Regularne odrobaczanie psów i kotów jest ważne nie tylko ze względu na ich zdrowie, ale także ze względu na zdrowie ludzi, gdyż niektóre z pasożytów mogą być zaraźliwe dla człowieka (tzw. zoonozy).

PIERWOTNIAKI

Spośród wyżej wymienionych największe znaczenie ma Giardia intestinalis oraz Toxoplazma gondii.

Giardia intestinalis pasożytuje na powierzchni komórek nabłonka jelita cienkiego u psów, kotów i innych gatunków zwierząt oraz u ludzi. Rozprzestrzenia się na drodze pokarmowej przez cysty obecne w wodzie i żywności i jest jedną z głównych przyczyn biegunek.

Toxoplazma gondii jest najbardziej rozpowszechnioną zoonozą na świecie. Jest to pasożyt wewnątrzkomórkowy, którego żywicielem ostatecznym są kotowate wydalające oocysty (formy rozwojowe) wraz z kałem. Postacią tą mogą zarazić się ludzie i zwierzęta. Do zarażenia może dojść także na skutek zjedzenia surowego mięsa. Kot może się zarazić zjadając upolowane gryzonie czy ptaki bądź surowe mięso. By kot nie stanowił zagrożenia dla ludzi należy ograniczyć karmienie surowym mięsem oraz dbać o czystość kuwet

NICIENIE

Najczęstszymi pasożytami jest Glista psia (Toxocara canis) i Glista kocia (Toxocara cati). Dorosłe psy i koty mogą zarazić się jajami ze środowiska zewnętrznego lub po zjedzeniu larw występujących w żywicielu pośrednim.U ciężarnych samic larwy pod wpływem hormonów uaktywniają się i mają zdolność przechodzenia do płodów przez łożysko i z mlekiem matki . Dlatego też odrobaczenie szczeniąt należy rozpocząć już w 4 tygodniu życia. U ludzi toxocaroza to niezwykle groźna choroba, larwy bowiem mogą zagnieździć się w narządach wewnętrznych bądź gałce ocznej.

Włosogłówka (łac. Trichuris vulpis) jest dość często występującym nicieniem, szczególnie w skupiskach psów (hodowle, schroniska) , bytującym w jelicie grubym. Okres od zarażenia do wydalania jaj jest długi i wynosi 10-12 miesięcy. Zarażenie zwykle następuje przez picie z kałuż bądź połknięcie jaj z zanieczyszczonej gleby. Okres przetrwania jaj w środowisku zewnętrznym jest bardzo długi gdyż może wynosić nawet 5 lat.

Tęgoryjce (Ancylostoma caninum, Ancylostoma tubaeforme, Uncinaria stenocephala) to nicienie bytujące w jelicie cienkim u psów i kotów. Cykl rozwojowy trwa około 7 dni zanim larwy staną się postacią inwazyjną. Do zarażenia dochodzi zwykle drogą pokarmową . Larwy mogą także przenikać przez skórę i drogą krwionośną trafiać do jelit. Szczenięta mogą zarażać się z mlekiem matki.

TASIEMCE

U psów najczęściej tasiemczyca jest następstwem inwazji pcheł, które przenoszą jaja tasiemca, bądź wynikiem zjedzenia zakażonego, surowego mięsa. Tasiemce są pasożytami jelitowymi. Dużym zagrożeniem dla zdrowia człowieka są tasiemce – Echinococcus granulosus i Echinococcus multilocuaris. Wywołują one bąblowicę jednojamową bądź wielojamową i pozostawione bez leczenia mogą prowadzić do śmierci.

ZAPOBIEGANIE INWAZJOM PASOŻYTÓW

W celu zapobiegania inwazjom należy przede wszystkim przestrzegać podstawowych zasad higieny – myć ręce po zabawie ze zwierzęciem, przed posiłkiem, oraz sprzątać kał z trawników, co zapobiega skażeniu środowiska. Należy uniemożliwić zwierzęciu kontakt z gryzoniami oraz padliną. Zwalczanie pasożytów zewnętrznych w niektórych przypadkach ma znaczy wpływ na zwalczanie inwazji pasożytów wewnętrznych. Regularne odrobaczanie bądź badanie kału także jest jedną z metod ograniczających inwazje pasożytów.

Lekarz weterynarii biorąc pod uwagę wiek zwierzęcia, status zdrowotny, tryb użytkowania, podróże, środowisko zewnętrzne, żywienie jest w stanie ustalić prawidłowy terminarz odrobaczeń oraz dobrać odpowiedni preparat tak by możliwie jak najlepiej zapobiegać inwazjom pasożytów wewnętrznych.

POBIERANIE MATERIAŁU DO BADAŃ PARAZYTOLOGICZNYCH

Badanie kału ma na celu wykrywanie jaj pasożytów jelitowych, płucnych, cyst i oocyst pierwotniaków (form rozwojowych). Badanie mikroskopowe można podzielić na badanie metodą flotacji (opiera się na zjawisku wypływania oocyst pierwotniaków oraz jaj nicieni i tasiemców na powierzchnię płynów o wysokim ciężarze właściwym), sedymentacji (opiera się na zjawisku szybkiego opadania na dno naczynia jaj pasożytów względem zanieczyszczeń), ilościowe (określa ilość jaj, cyst bądź oocyst na 1 gram kału). Próbki zebrane od zwierzęcia powinny być możliwe wolne od zanieczyszczeń. W związku z okresowym wydalaniem pasożytów należy zebrać próbki kału wielkości orzecha włoskiego z kolejnych 5 dni. Próbki do czasu badania należy przechowywać w lodówce.

lek. wet. Ewa Adamska-Olech